W  ramach cyklu „Wydawcy i księgarze w służbie Rzeczypospolitej” prezentujemy artykuły o ważnych dla polskiej kultury księgarzach i wydawcach. Artykuł dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm jutra”. Materiał dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa. Stefan Dippel urodził się 27 maja 1901 roku w Sosnowcu w rodzinie księgarskiej. Miał dwóch braci i siostrę. Ojciec, wychowany w duchu patriotycznym, był wielkim miłośnikiem literatury i filatelistyki. Oprócz wyjątkowych pozycji zbierał również autografy. Prosił w listach do znanych pisarzy o parę słów i podpis. W ten sposób Karol Dippel zdobył autografy m.in. Konopnickiej, Orzeszkowej, Miłkowskiego (T.T. Jeża), Rodziewiczówny, Głowackiego (Prusa), Gomulickiego, Żeromskiego i Tołstoja. Byli też pisarze, którzy nie odpowiadali na listy jak np. Sienkiewicz czy Reymont. Rodzice Stefana odkupili upadającą księgarnię od małżonków Julii i Stanisława Jędrzejków, prowadzących ją w  robotniczej dzielnicy Sosnowca, przy ul. Orlej 18. Na początku zaopatrzenie w książki było bardzo słabe, Dipplowie sprowadzali publikacje z Warszawy i Łodzi (książki szkolne). Księgarnia utrzymywała się głównie ze sprzedaży artykułów piśmienniczych, galanterii papierniczej oraz drobnych zabawek. Mimo że książki były częścią codziennego życia Stefana, nie myślał on o zawodzie księgarza. Pociągała go stolarka i marzenia o architekturze. Praktyka u Gebethnera i Wolffa Kiedy Stefan Dippel osiągnął pełnoletność, zgłosił się na ochotnika z grupą kolegów do służby w 1. Pułku Strzelców Bytomskich w Koniecpolu. Brał udział także w  wojnie polsko-bolszewickiej. W grudniu 1925 roku, po przejściu do cywila, odbył praktyki w wydawnictwie Gebethnera i Wolffa w Warszawie. Jak pisze w swoich wspomnieniach Stefan: „Szkolenie moje obejmowało dokładne zapoznanie się z całokształtem wiedzy księgarsko-wydawniczej, kolejno we wszystkich poszczególnych działach. A więc biorąc z grubsza: bibliografia, katalogi wydawców, katalogi kartkowe, przyjmowanie i wycenianie książek, kwarantanna (podział książek według działów i podziałów), pomoc na froncie w księgarni, ścisłe przestrzeganie układu alfabetycznego książek na półkach, włączanie kwarantanny do działów, notowanie i uzupełnianie braków, przyjmowanie ewentualnych zamówień, pakownie książek, pomoc przy dekoracji okien wystawowych oraz wszelkie inne czynności związane z pracą w księgarni. Jednocześnie obserwowałem starszych kolegów przy załatwianiu klientów oraz ewentualnym doradzaniu im przy doborze książek...”1. Po powrocie z praktyk, będąc jeszcze pod ogromnym wrażeniem funkcjonowania warszawskiej księgarni, Stefan postanowił rozwinąć rodzinny biznes. Rodzice nadal prowadzili księgarnię w Sosnowcu, on natomiast w 1927 roku przeniósł się do nowo zakupionej księgarni „Książnica Narodowa” w Poznaniu. Stefan bardzo angażował się w rozwój poznańskiej księgarni, którą poszerzył o skład nut, a ponieważ nie miał przeszkolenia w tym zakresie, zatrudnił specjalistę w tej dziedzinie, byłego pracownika księgarni Gebethner i …