AOd miesiąca funkcjonuje w Katowicach najnowocześniejszy dworzec kolejowy w Polsce. Kosztował 250 mln euro. Dworzec jest piękny, pachnie w nim lawendą, kawą, świeżym pieczywem, markowymi kosmetykami. Jednym słowem jest ślicznie. Zarówno władzom PKP, jak i projektantom tego cudu architektury przyświecał jeden zasadniczy cel: ma być światowo i nowocześnie, niczym w chłopskiej chałupie po unijnoeuropejskim liftingu w ramach dopłat do rolnictwa. Wreszcie poradzono sobie z dwiema plagami, które od zawsze spędzały sen z powiek gospodarzom dworcowego obiektu. Po pierwsze: skutecznie pozbyto się bezdomnych, a kosztowało to sporo zachodu, czyli zlikwidowano poczekalnię, liczbę krzeseł ograniczono do minimum, zainstalowano kilkadziesiąt kamer, przeszkolono wykidajłów i zatrudniono ich na pełnym etacie, wprowadzono wysokie opłaty za korzystanie z toalet i inne tego rodzaju atrakcje. Po drugie: zlikwidowano wreszcie znany w całej Polsce bukinistyczny komis ze starymi książkami i prasą, który zdaniem gospodarzy szpecił i nikomu nie służył, wszak dworzec to nie czytelnia czy biblioteka. Zamiast tego: drogerie, Subway, McDonald i wytworne knajpy, galerie handlowe, nieopodal kino. Śląsk wita was czym chata bogata… To, że na dworcu w Katowicach nie można kupić banana, normalnej bułki czy jakiejkolwiek śląskiej specjalności kulinarnej, to rozumiem. McDonald zastąpi wszystko. Ale żeby likwidować księgarnię, bo kłóci się ze standardami globalnej estetyki spod znaku …