Początki numeru ISBN sięgają połowy lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to w Wielkiej Brytanii wraz z wprowadzeniem pierwszych bardzo prostych komputerów największy dystrybutor książek W. H. Smith zgłosił konieczność stworzenia specjalnego systemu oznaczania publikacji na potrzeby sprzedaży i dystrybucji. W wyniku prac konsultantów z organizacji British Publishers Association’s Distribution and Methods Committee powstał system znormalizowanej numeracji książek (SBN), który został wdrożony w 1967 roku. W następnych latach w ramach Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) rozpoczęto prace nad przystosowaniem brytyjskiego SBN do użytku międzynarodowego. W wyniku prac grup roboczych z wszystkich krajów członkowskich ISO w 1970 roku powstał dziesięciocyfrowy Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki, znany odtąd jako ISBN. Pomimo modyfikacji numeru i konieczności dostosowania dziesięciocyfrowego numeru do trzynastocyfrowego kodu EAN (który można przekształcić na kod kreskowy możliwy do odczytu przez skanery kodów), podstawowa struktura numeru ISBN zdefiniowana w tym standardzie pozostała niezmienna i jest obecnie używana w ponad 160 krajach. Na całym świecie numery ISBN są przyznawane wydawcom poprzez Krajowe Agencje ISBN, nadzorowane przez Międzynarodową Agencję ISBN z siedzibą w Londynie w Wielkiej Brytanii. Numer ISBN składa się obecnie z 13 cyfr rozmieszczonych w pięciu grupach rozdzielanych znakiem (-), na przykład 978-83-01-00000-1. Każda grupa ma określone znaczenie. Pierwsza grupa to prefiks EAN (w przypadku książek zawsze 978 lub 979), konieczny do wygenerowania kodu kreskowego. Druga grupa to kod kraju, potrzebny do lokalizacji siedziby wydawcy – w Polsce jest to 83. Trzecia grupa to unikalny prefiks wydawcy – będący zmienną liczbą cyfr, od dwóch do sześciu. Czwarta grupa określa kolejne numery w ramach danego prefiksu. W Polsce wydawca otrzymuje 10, 100, 1000 lub 10 000 numerów. Jeżeli jest to pula 10 numerów – będą to cyfry od 0-9, jeżeli pula 100 numerów – to będzie to 00-99, jeżeli 1000 numerów to 000-999 i tak dalej. Na końcu numeru ISBN zawsze znajduje się jedna cyfra kontrolna, która nie koduje żadnych informacji, a jest wynikiem działania matematycznego, wykonanego na poprzednich cyfrach. Służy ona do sprawdzenia poprawności budowy numeru, wychwytuje różne błędy w jego budowie. Aby dokładniej wytłumaczyć jak należy czytać numery ISBN, przyjrzyjmy się przykładom: numer 978-83-900210-1-0 – jest to drugi numer ISBN o numerze porządkowym 1 z puli 10 numerów (o zakresie 0-9) o prefiksie 900210. Numer 978-83-89405-00-5 jest to pierwszy numer ISBN o numerze porządkowym 00 z puli 100 numerów (o zakresie 00-99) z prefiksem 89405. Numer 978-83-7432- 357-4 - jest to trzysta pięćdziesiąty ósmy numer ISBN o numerze 357 z puli 1000 numerów (o zakresie 000-999) z prefiksem 7432. Znając numer ISBN, można sprawdzić, do którego wydawcy jest przyporządkowany prefiks danej puli numerów. Na stronie e-isbn.pl, w zakładce „Baza wydawców”, należy wybrać z rozwijanej listy wyszukiwanie po numerze ISBN i wpisać prefiks np.: 978-83-7432. Wówczas wyświetlą się dane kontaktowe wydawcy. Numer ISBN nie jest obowiązkowy w świetle prawa, zarówno krajowego, jak i międzynarodowego. Nadawanie numerów ISBN należy do dobrych obyczajów branży wydawniczej. Międzynarodowy Znormalizowany Numer Książki (ISBN) jest dobrowolnym systemem opisanym w normie PN-ISO 2108:2006. ISBN jest najbardziej rozpowszechnionym identyfikatorem opisującym książki i niektóre firmy dystrybucyjne wymagają od wydawców, aby sprzedawana poprzez ich firmę książka była oznaczona numerem ISBN. Konsekwencją braku ISBN jest w takim przypadku nieprzyjęcie książki do sprzedaży, wynika to jednak z polityki danej firmy, a nie z przepisów prawa. Należy podkreślić, że w Polsce przynależność do systemu ISBN jest bezpłatna. Aby uzyskać numer ISBN, należy zarejestrować się w systemie e-isbn. pl, otwierając zakładkę „Zarejestruj się w serwisie”, podać swoje dane albo dane innej jednostki/organizacji, wygenerować wniosek, wydrukować, podpisać, zeskanować i wgrać do serwisu. Oryginał wniosku wydawca powinien zachować w swojej dokumentacji. …