Nie dalej jak dwa tygodnie temu, 11 grudnia, uczestniczyłem w wieczorze inaugurującym drugą pięćdziesiątkę Społecznego Instytutu Wydawniczego Znak, za którą to nazwą – fakt, że mało marketingową – wydawca sam chyba nie przepada, od kilku lat konsekwentnie tu i ówdzie przedstawiając się jako Wydawnictwo Znak. Siedząc na widowni i patrząc się na wygłupiających się (pardon!) Kazimierza Kutza, Jerzego Illga, Annę Dymną czy Władysława Bartoszewskiego, a wspominając jubileusz sprzed dziesięciu lat – Leszka Kołakowskiego, Jacka Woźniakowskiego, Jana Turnaua czy Normana Daviesa, myślałem sobie: jakże oni muszą być szczęśliwi, że los rzucił ich właśnie do Dworku Łowczego. Że oni właśnie tam pracują, w „tym” Znaku! Bo co to dużo mówić krakowska oficyna to od dawna znacznie więcej niż wydawnictwo, powiedziałbym nawet, że więcej niż owo „środowisko, które inicjuje ważne dyskusje i wiele wnosi do polskiej kultury” (jubileuszowa broszura). 11 osób w biurze prasowym Jedną z cenniejszych zdobyczy tego zespołu wydaje się zachowanie ducha i atmosfery niewielkiego, bardzo ze sobą zintegrowanego zespołu, choć Znak zatrudnia dziś ponad 70 osób, „robi” blisko 50 mln zł obrotu i jest – jak mówiła w wywiadzie na tych łamach jego dyrektor Danuta Skóra – „dużą firmą”. Przyznam, że zupełnie się tego nie …