Zacznę od kwestii tak banalnej, że aż zęby bolą. Otóż zarówno polskie uregulowania prawne w sferze kultury, jak i inercja Ministerstwa Kultury w dostosowywaniu tego prawa do standardów europejskich – są w najwyższym stopniu naganne. A teraz jeden tylko przykład owego zaniechania, co notabene wkrótce skończy się spektakularnym „mandatem”, wlepionym polskiemu rządowi za to, że nie realizuje zobowiązań akcesyjnych do Unii Europejskiej. Rzecz dotyczy wdrożenia, a ściślej: niewdrożenia dyrektywy unijnej z 12 listopada 1992 roku, dotyczącej „Public Lending Right”, czyli „prawa publicznego użyczenia”. Wyjaśniam, że dotyczy ono tzw. „godziwego wynagrodzenia” (ważny termin prawa anglosaskiego) twórców, z tytułu darmowego wypożyczania (użyczania) egzemplarzy ich dzieł przez instytucje użyteczności publicznej. Przypomnę, że ujednolicony tekst wspomnianej dyrektywy obowiązuje oficjalnie od roku 2006. Polska zobowiązała się – jak najbardziej! – do realizacji tej dyrektywy i… to by było na tyle. Inaczej mówiąc, przesunęła problem ad calendas Graecas lub, jak kto woli, głowa strusia w piasek. Efekt tego taki, że obok Bułgarii, Malty, Cypru i Rumunii znaleźliśmy się w „szacownym” gronie tych państw UE, które wytykane są palcem przez europejskie organizacje działające na rzecz rynku książki. Innymi słowy: toczymy w Polsce jałową dyskusję na temat jednoprocentowego odpisu z budżetu państwa na rzecz kultury, gdy tymczasem odbiera się twórcom możliwość korzystania z praw, których Polska jest „niby-gwarantem”. Ministerstwo Kultury boi …