Obowiązujące w Polsce przepisy prawa autorskiego dotyczące dozwolonego użytku prywatnego i publicznego umożliwiają indywidualnym użytkownikom (osobom fizycznym), jak również podmiotom (np. szkołom, uczelniom czy bibliotekom) kopiowanie książek, gazet czy czasopism. Ponoszone z tego tytułu przez twórców i wydawców straty (użytkownicy nie kupią już skopiowanej książki czy gazety) są rekompensowane przez opłaty reprograficzne wnoszone przez producentów, importerów sprzętu kopiującego i czystych nośników (papieru) oraz przez tzw. punkty ksero do organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (OZZ), które następnie dzielą te środki pomiędzy uprawnionych. Stowarzyszenie Autorów i Wydawców Copyright Polska dzieli i wypłaca wynagrodzenia wydawcom, których utwory zostały skopiowane w Polsce. Dotyczy to również wydawców zagranicznych, którzy za pośrednictwem Stowarzyszenia powinni co roku otrzymywać określoną część inkasowanych w Polsce opłat z tytułu dozwolonego użytku prywatnego i publicznego dotyczącego kopiowania publikacji obcojęzycznych. W zamian za to polscy wydawcy mają prawo do wynagrodzeń za kopiowanie ich utworów w języku polskim, które ma miejsce poza granicami kraju. Instrumentem, który pozwala na rekompensowanie strat ponoszonych przez wydawców zagranicznych w Polsce i polskich wydawców za granicą są umowy bilateralne zawierane pomiędzy OZZ z różnych krajów. Międzynarodowa Federacja Organizacji Reprograficznych (IFRRO), której SAiW Copyright Polska jest członkiem, rekomenduje w tym celu zawieranie umów bilateralnych, według jednego z dwóch wzorów, A lub B. W pierwszym przypadku OZZ przekazują sobie wzajemnie zbierane środki dla wydawców z drugiego kraju, które następnie wypłacają wydawcom ze swojego kraju (są to tzw. umowy typu A). Drugi rodzaj umów zakłada, że OZZ uznają, że zainkasowane środki są ekwiwalentne , rezygnują z ich wzajemnego przekazywania, a następnie przeznaczone dla wydawców z innego kraju środki doliczają do puli wypłat dla wydawców krajowych i wypłacają wg stosowanych dotychczas zasad (są to tzw. umowy typu B) SAiW Copyright Polska wypracowało w zeszłym roku mechanizm podziału, który pozwala na rozdzielenie pomiędzy poszczególne kraje środków zebranych na rzecz zagranicznych wydawców w Polsce. Z przeprowadzanych przez Stowarzyszenie badań struktury kopiowania wynika, że jest to kwota stanowiąca kilka procent inkasowanych w naszym kraju opłat reprograficznych. W oparciu o dane pochodzące m.in. z Narodowego Uniwersalnego Katalogu Centralnego (NUKAT) informującegoo liczbie bibliotek naukowych i akademickich, w których dostępne są egzemplarze poszczególnych tytułów książek lub czasopism z danego kraju, a także w oparciu o wielkość produktu krajowego brutto danego kraju publikowanego przez Bank Światowy oraz o publikowane przez Główny Urząd Statystyczny dane dotyczące znajomości języków obcych, określonych …