W listopadzie 2007 Biblioteka Analiz poprosiła mnie o tekst na temat wprowadzanej, jak się wtedy wydawało nieuchronnie, od 1 stycznia 2008 roku 7-proc. stawki podatku VAT na książki, które do tej pory cieszyły się przywilejem stawki zerowej. We wspomnianym tekście skupiłem się na opisie samego zjawiska podatku od wartości dodanej, jego specyfice i skutkach jakie podniesienie stawki (z 0 do 7 proc.) przyniesie. Nie odniosłem się do kontekstu kulturowo-społecznego jaki wywoła spodziewane dodatkowe opodatkowanie sektora rynku książki, zauważając jedynie że oczekiwane wpływy budżetowe z tego segmentu będą wręcz pomijalne i wyniosą ok. 1,6 promila w ogólnej rocznej kwocie wpływu do budżetu z tytułu tego podatku. Wygląda na to, że dziś, tym razem już nieodwołalnie, temat powraca. Poza zmianą stawki podatku jaką mają zostać objęte książki (5 zamiast 7 proc.) zmienia się na dziś w tekście sprzed bez mała trzech lat, jedynie przewidywana jako wpływ do budżetu kwota. I to zarówno z uwagi na zmniejszenie stawki jak i alarmujące informacje o spadku czytelnictwa w Polsce. Wszystko zatem wydaje się przemawiać za obrońcami stawki zerowej, którzy grzmią o fatalnych skutkach jakie wywoła wzrost cen książek o 5,a w praktyce na skutek zaokrągleń zapewne ok. 8 proc. Środowisko domaga się zatem utrzymania interwencjonizmu państwowego w dotychczasowej formie, używając jednocześnie argumentu o nieproporcjonalności terminów płatności (czasem kilku miesięcznych) do (średnio nieco ponad miesięcznego) obowiązującego przy rozliczaniu podatku i obowiązującego, nawet jeśli nie otrzymano jego zapłaty od nabywcy. Przedstawia się zatem wizję dramatycznego spadku sprzedaży książki i upadku branży płacącej niebotyczne podatki (a w zasadzie jeden podatek – VAT). Wsadzę zatem kij w mrowisko; pozwolę sobie na polemikę z tym stanowiskiem. Po pierwsze, odwrócenie się klienta od książki przy wzroście jej ceny. To prawda że budżety osób kupujących książki nie są z …